ေကာင္းေပမယ္႔ ၾကိဳက္မွ (ကောင်းပေမယ့် ကြိုက်မှ)

[Zawgyi]

(ေကာင္းေပမယ္႔ ၾကိဳက္မွ၊ ၾကိဳက္ေပမယ္႔ လုိက္နာမွ ဆုံးမရမယ္)

ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးရဲ႕ လက္်ာရံကုိယ္ေတာ္ၾကီးကုိ ဓမၼေသနာပတိ ၊တရားစစ္သူၾကီးလုိ႕ တင္စားေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္ ။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ညာဏ္ၾကီးလြန္းေတာ္မူေတာ႔ ဘုရားရွင္အလုိေတာ္ က်န ျပည္႔၀ေအာင္လည္း ေဟာေတာ္မူႏုိင္ေပတာကုိး။

ဘုရားရွင္က ေန႔ညဥ္႔မျပတ္ ရဟန္းပရိတ္သတ္ ၊လူပရိတ္သတ္တုိ႔ကုိ တရားေဟာၾကား ဆုံးမေတာ္မူရသည္ျဖစ္ရာ တစ္ခါတရံ ခါးနာေညာင္းညာတဲ႔ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေပၚလာပါက အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ ဆက္လက္ေဟာၾကား ခုိင္းေတာ္မူေလ႔ရွိပါတယ္။

ဒသကနိပါတ္ ယမက၀ဂ္ ပထမနလကပါနသုတ္မွာလည္း ညတရားေဟာရင္း ခါးနာေတာ္မူသျဖင္႔
“သာရိပုၾတာ ရဟန္းသံဃာ သည္ ထိုင္းမႈိင္းမႈ 'ထိနမိဒၶ'ကင္း၏။ သာရိပုၾတာ ရဟန္းတို႔အား တရားစကားသည္ သင့္ဉာဏ္၌ ထင္ေစ ေလာ့၊ ငါ၏ ေက်ာက္ကုန္းသည္ ေညာင္းညာ၏၊ ငါသည္ ထိုေက်ာက္ကုန္းကို ဆန္႔ဦးအံ့” ဟု တရားတစ္ပြဲထဲမွာပင္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူဖုိ႕ တာ၀န္ေပးေတာ္မူခဲ႕ပါတယ္။

ထုိသုိ႕ ပညာညာဏ္ကလည္းၾကီးက်ယ္ တရားေဟာကလည္းေကာင္းလွေပမယ္႕ ပုဂၢလဇၥ်ာသယဆုိတဲ႔ တရားနာယူသူတုိ႔ရဲ႕ အလုိအၾကိဳက္နဲ႕ စရုိက္သဘာ၀ကုိက်ေတာ႔ အရွင္သာရိပုတၱရာထည္႔မတြက္မိဘူးေလ။

အစားအေသာက္အရသာမွာ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက အခ်ိဳၾကိဳက္သလုိ ၊တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက် အေလးအငံ ကုိ ႏွစ္သက္ၾကတာမလား။ တရားနာယူမွတ္သားရာမွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက် ဒါနအေၾကာင္း လွဴဒါန္းေပးကမ္းမွဳနဲ႔ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္မွဳအေၾကာင္းေဟာျပမွသေဘာက်တာ။

တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက်ေတာ႕ သီလေတြကုိယ္က်င္႕သိကၡာေတြေဖာင္ေဖာင္ေဟာမွအားရတာရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က် တရားတစ္ပြဲမွာ ၀ိပႆနာတင္ျပီး က်င္႕စဥ္ေလးမွခ်မျပႏုိင္ရင္ ဒါနကထာသီလကထာကုိ ဘယ္ေလာက္ပင္ ဘုရားနည္းလမ္းက် လမ္းညႊန္ျပေသာ္လည္း အားမရၾကဘူးေလ။

ဒီလုိပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕အလုိစရုိက္ကုိလုိက္မေဟာႏုိင္လုိ႕ ဘုရားရွင္ေတာ္ရဲ႕ ေ၀ဖန္မွဳကုိလည္းခံရျပန္ပါေရာ။
အရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ျဖစ္ပုံကေတာ႔ သူ႔ထံလာေရာက္ဖူးေျမွာ္သမွ် သာ၀ကအားလုံးကုိ အက်င္႔သီလပ်က္တဲ႔ အရက္သမားေတြ ေလာင္းကစားမက္သူေတြလာလည္း

န ပုပၹဂေႏၶာ ပဋိ၀ါတေမတိ၊ န စႏၵနံ တဂရမလ’ိကာ ၀ါ။
သတဥၥ ဂေႏၶာ ပဋိ၀ါတေမတိ၊ သဗၺာ ဒိသာ သပၸဳရိေသာ ပ၀ါယတိ။

“ပန္းအနံ႔သည္ ေလညာသို႔မသြား၊ စႏၵကူး၊ ေတာင္ဇလပ္၊ စံပယ္၊ ၾကက္႐ံုးစတဲ႔ ပန္းေတြရဲ႕ အေမႊးရန႔ံဆုိတာ ေလညာသို႔မသြား၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ေက်ာ္ေဇာဂုဏ္သတင္းဆုိတဲ႔ အေမႊ႕ရနဲ႔သာ ေလညာသို႔သြား၏၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ဂုဏ္သတင္းသည္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလံုးတို႔သို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေမႊးၾကဳိင္တယ္”
………………………………………………

စႏၵနံ တဂရံ ၀ါပိ၊ ဥပၸလံ အထ ၀ႆိကီ။
ဧေတသံ ဂႏၶဇာတာနံ၊ သီလဂေႏၶာ အႏုတၱေရာ။

“စႏၵကူး၊ ေတာင္ဇလပ္၊ ၾကာညိဳပန္း၊ ျမေလးပန္းစတဲ႔ ပန္းနံ႕သာတုိ႔ထက္ သီလရနံ႔ကသာ သာလြန္ျမင္႔ျမတ္တယ္”
…………………………………………

အပၸမေတၱာ အယံ ဂေႏၶာ၊ ယာယံ တဂရစႏၵနီ။
ေယာ စ သီလ၀တံ ဂေႏၶာ၊ ၀ါတိ ေဒေ၀သု ဥတၱေမာ။

“ေတာင္ဇလပ္ စႏၵကူးပန္းတို႔ရနံ႔ဆုိတာ ဘာမွ် မေျပာပေလာက္ဘူး သီလ႐ွိေသာသူတို႔၏ သီလရွိသူရဲ႕ ေက်ာ္ေစာသတင္းဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရနံ႔ကသာ ထူးကဲလြန္ျမတ္ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ ျဗဟၼာ႔ဘုံတုိင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕တက္တယ္”
…………………………………………

စသျဖင္႔ သီလရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကုိသာ လာလာသမွ် တကာတကာမတုိ႕အား ေဟာၾကားေပးေနပါသတဲ႔။ မုဆုိးတံငါလာလည္း “သီလသာေစာင္႔၊ သီလသာကုိးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္တယ္”စသည္ေဟာေျပာကာ သီလကုိသာတြင္တြင္ေစာင္႔႔ခုိင္းေနပါတယ္။

တကာတကာမေတြကေတာ႔ လက္်ာရံကုိယ္ေတာ္ၾကီးကုိ ၾကည္ညိဳေလးစားလုိ႔သာ တစ္ထုိင္သီလသေဘာ ယူလုိက္ၾကတာေလ။ ေက်ာင္းေတာ္ကျပန္သြားၾကသည္ႏွင္႔ မိမိတုိ႔လုပ္ျမဲ ဒုစရုိက္ေတြကုိ ေခြးျမီးေကာက္က်ည္ေတာက္စြပ္ပမာ ျပန္လုပ္ေနၾကျပန္ေရာ

အရွင္သာရိပုတၱရာၾကီးက လူေတြလုပ္ပုံသိရေတာ႕ သူ႕လက္ရင္းတပည္႕ေတြနဲ႔စကားေျပာရင္း-
" ငါ႕ျဖင္႕ကြာ လူေတြအပါယ္ဆင္းရဲမွလြတ္ပါေစေတာ႕ဆုိတဲ႕ေစတနာနဲ႕ ေဟာလုိက္ေျပာလုိက္ရတာ ။ေမာတာပဲအဖတ္တင္တယ္ေဟ႔။ ငါ႕ဆီက သီလယူသြားတဲ႔သူေတြကလည္း
သီလသာယူတယ္ ေစာင္႕ထိန္းမွဳမွမလုပ္ၾကပဲကုိးကြ”လုိ႔ ျငီးတြားေတာ္မူေတာ႔

"အရွင္ဘုရား... လူေတြသီလယူသြားၾကတယ္ဆုိိတာက တကယ္က်င္႕သုံးေဆာက္တည္ဖုိ႕ သူတုိ႕အလုိိဆႏၵအေလွ်ာက္ယူၾကတာမွမဟုတ္ပဲကုိးဘုရား။ တပည္႕ေတာ္တုိ႕က သီလရဲ႕အက်ိဳးနဲ႕ ဒုစရုိက္ အျပစ္ေတြေလာက္ေဟာျပျပသသင္႕ၾကတယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ညာဏ္ရွိလုိ႕ အျပစ္ရွိမွန္းသိရင္ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္ကုိ လုိလုိခ်င္ခ်င္ သီလေပးဖုိ႔ေလွ်ာက္ထားလာမယ္ဘုရား ။ အဲလုိလူမ်ိဳးက်မွ သီလကုိ လုံေအာင္ေစာင္႔ထိန္းႏုိင္ၾကတာပါ။

ခုဟာက ေက်ာင္းေရာက္လာတုန္း ဆရာဘုန္းၾကီးက ယမဟံ ၀ဒါမိ တံ၀ေဒထ-ငါဆုိသလုိလုိက္ဆုိဆုိလုိ႔သာ
“မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရာမဏိ -လိမ္ညာမေျပာပါ” လုိ႕လုိက္ဆုိေနတာေလ ။
မုဆုိးတံငါက ‘ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရာမဏိ’ ဆုိျပီး ဘုန္းၾကီးေရွ႕ကထုိင္ဆုိေနေတာ႔ မုသာ၀ါဒသေဘာေတာင္ သက္ေရာက္ေနေသးတယ္ဘုရား ။ သူမေရွာင္ႏုိင္မလုိက္နာႏုိင္ပဲနဲ႕ အရွင္ဘုရားတုိ႔ကုိ ရုိေသေလးစား လုိ႕သာ လုိက္ရြတ္ဆုိေနရတာကုိးဘုရား။ အဲလုိေခြးျမွီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္မယ္႔သူမ်ိဳးကုိေတာ႕ သူတုိ႕အလုိဆႏၵမပါပဲ သီမမေပးတာ ေကာင္းတယ္ဘုရား"လုိ႔ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားၾကေတာ႔

“ေအးကြာ မင္းေပးတဲ႔အၾကံလည္းမဆုိးလွဘူး” လုိ႔ျပန္မိန္႔ေတာ္မူပါသတဲ႔။

အရွင္သာရိပုတၱရာၾကီးမွာ တပည္႕ၾကီးမ်ားအၾကံေပးလုိ႔ ေအး..ဟုသာဆုိလုိက္ရေသာ္လည္း သူခုိင္းတဲ႔အတုိင္း မလုိက္နာမျပဳက်င္႕ႏုိင္ၾကတဲ႔ တပည္႕တကာမေတြၾကည္႔ျပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေန ပါသတဲ႕။

…………………………………………………………

အရွင္သာရိပုတၱရာၾကီးရဲ႕ လာလာသမွ်ကုိ သူ႕မူ၀ါဒအတုိင္း သီလေစာင္႔ခုိင္းေနေပမယ္႕ သူ႕တကာေတြကေတာ႔ တစ္ထုိင္သီလသာေစာင္႔ၾကျပီး လုပ္ျမဲတုိင္း မုဆုိးတံငါအလုပ္ေတြပဲလုပ္ေနလုိ႕ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနတယ္ဆုိတဲ႔သတင္းက ဘုရားထံေတာ္သုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိသြားေတာ႕တာေပါ႔ ဒီတင္ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက

“သာရိပုတၱရာဟာ ယခုေနာက္ဆုံးပစၦိမဘ၀ိကမွာပဲ လူတုိင္းကုိ သီလေစာင္႔ခုိင္းေနတာမဟုတ္ဘူး ဟုိး…သံသရာက်င္လည္ခဲ႕စဥ္ဘ၀တစ္ခုတုန္းကလည္း ဒီလုိပဲ ေတြ႕သမွ်လူကုိသီလေစာင္႔ခုိင္းေနလုိ႕ ငါဘုရားဆုံးမခဲ႔ရဖူးတယ္”လုိ႔ မိန္႕ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။ ရဟန္းေးတာ္မ်ားက ဒီဘ၀အျဖစ္သနစ္ကုိေတာ႕ တပည္႕ေတာ္မ်ားသိခဲ႕ရပါျပီဘုရား။ ေရွးအတိတ္ကျဖစ္ရပ္ကုိေတာ႕ တပည္႔ေတာ္မ်ား မွတ္သားနာယူ ရေအာင္ ေဟာျပေတာ္မူပါဦး ျမတ္စြာဘုရား” လုိ႕ ေလွ်ာက္ထားၾကေတာ႕မွ ပဥၥကနိပါတ္က မွ ေကာရ႑ိယဇာတ္ေတာ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ေဟာျပေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။

…………………………………………………..

သံသရာမွာက်င္လည္စဥ္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က ေကာရ႑ိယ လုိ႔ေခၚတဲ႔ တပည္႔အၾကီးဆုံးၾကီးျဖစ္ျပီး ဒိသာပါေမာက္ဆရာၾကီးဆီမွာ ပညာသင္ယူေနရတာေပါ႔။ အဲဒီဒိသာပါေမာက္ ဆရာၾကီးက အရွင္သာရိပုတၱရာ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္မွာေတာ႔ အရွင္သာရိပုတၱရာ အေလာင္းက ဆရာၾကီးျဖစ္ျပီး ဘုရားအေလာင္းကတပည္႔ၾကီးအျဖစ္နဲ႔ပညာသင္ေနရတာပါ။

အဲဒီဒိသာပါေမာက္ဆရာၾကီးက ေစတနာေတြ ေတာ္ေစတတ္ေစခ်င္စိတ္ေတြလြန္ကဲတယ္။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္က်င္႔တရားကုိ အသက္တမွ် တန္ဖုိးထားတဲ႔သူလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

သူ႔ဆီိေရာက္လာသမွ် လူအားလုံးကုိလည္း မုဆုိးတံငါပါမက်န္ သီလကုိသာေစာင္႔ထိန္းၾကေဟ႔ သီလေမ၀ သုတာေသေယ်ာလုိ႔ ေျပာေဟာျပီး သီလေစာင္႔ခုိင္းေလ႔ရွိသတဲ႔။

လူေတြကဆရာၾကီးေရွ႕မွာသာ အားနာပါးနား သီလေစာင္႔ပါ႔မယ္ အာမ၀ႏၱာခံသြားခဲ႕ၾကတာေလ။ အျပင္လည္းေရာက္ေရာ “ဒိသာပါေမာက္ဆရာၾကီးသာေျပာတယ္ ဘာမွလည္းနားမလည္ပါဘူးကြာ။ သူ႔မွာေတာ႔ ဟုတ္တာေပါ႔ကြ။ တပည္႔ေတြစာသင္ခရတာနဲ႔ ဟန္က်ေနတာ တုိ႔ကပညာနဲ႔ လုပ္စားရတာမွ မဟုတ္တာပဲ ။ ဖားႏွုိက္ငါးႏွုိက္ျပီးမွ ထမင္းခြက္ကုိႏွုိက္ခြင္႔ရတာ။ သူေျပာသလုိသာ သီလေစာင္႔ေနလုိ႔ ကေတာ႔ ထမင္းငတ္ေသမွာေဟ႔ ။တုိ႔ကေတာ႔ အူမေတာင္႔မွ သီလေစာင္႔မယ္ ၊တကယ္တဲ” လုိ႔ ကြယ္ရာမွာ အတင္းတုတ္ၾကတာေပါ႔

ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ ဘုရားေလာင္းတပည္႔ၾကီးကၾကားေတာ႔ ဆရာၾကီးရဲ႕ မွားယြင္းေနတဲ႔နည္းစနစ္ကုိ ျပင္ျပီး အမွန္တုိင္းသိေစ်င္တယ္ ဒါေပမယ္႔ ဆရာဆုိတာမ်ိဳးက မင္းထက္သိလုိ႔တတ္လုိ႔ ဆရာလုပ္ေနတာပါကြာ အက်ိဳးရွိမယ္႔လမ္းဆုိတာ လည္ျမိဳကုပ္ျပီး နတ္ျပည္တင္သင္႔တင္ရမွာပဲ..လုိ႔ဆုိကာ ေခါင္းမာေနဦးမွာေလ။ ဒါနဲ႔ ဆုံးမခြင္႔ရမယ္႔ အခြင္႔လမ္းကုိေစာင္႔ေန ရေတာ႔တာေပါ႔ ။

တစ္ေန႔မွာေတာ႔ ဆရာၾကီးနဲ႔တပည္႔အားလုံးကုိ ရြာတစ္ရြာက ပုဏၰားမ်ားမႏၱာန္ကုိရြတ္အံၾကဖုိ႔ ဖိတ္မံလာတယ္။ ဆရာၾကီးကလည္း အလုပ္ကိစၥရွိလုိ႔ ဘုရားေလာင္းတပည္႔ၾကီးနဲ႔ အျခားပညာေတာ္သင္ မ်ားကုိသာ လႊတ္လုိက္တာေပါ႔ ။

လမ္းခရီးအၾကားမွာ ေခတၱအပန္းေျဖ နားေနၾကရင္း နက္လွစြာေသာ ေခ်ာက္ၾကီးကုိျမင္ေတာ႔ ဘုရားအေလာင္းတပည္႔ၾကီးက “အင္း ဒီေခ်ာက္ၾကီးထဲကုိ တစ္ေနကုန္တစ္ေန႔ခမ္း ေက်ာက္တုံးေတြ ပစ္ခ်ေနလည္း ဘယ္ေတာ႔မွျပည္႔လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း မျပည္႔ႏုိင္တဲ႔ေခ်ာက္တြင္းၾကီးကုိ အရူးအေပါအေျပာခံျပီး ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ဖုိ႔ေနမွာမဟုတ္ဘူး။

ငါတုိ႔ဒိသာပါေမာက္ဆရာၾကီးကေတာ႔ ဒီလုိနက္လွတဲ႔ေခ်ာက္ၾကီးကုိ ေျမျပင္နဲ႔အညီဖုိ႔မယ္လုိ႔ ၾကိဳးစားသူကဲ႔သုိ႔ သူ႔ထံလာလာသမွ်ကုိ သီလျဖည္႔ၾက သီလျဖည္႔ၾကဆုံးမေနတယ္။ လူသားအားလုံး သီလ၀ႏၱခ်ည္းျဖစ္ဖုိ႔ မလြယ္ကူဘူးဆုိတာကုိ ငါပညာေပး ဆုံးမမွေတာ္မယ္”ဟု အၾကံေပါက္ကာ ေက်ာက္တုံးၾကီးမ်ားကို တစ္တုံးျပီး တစ္တုံးပစ္ခ်ေနပါေတာ႔တယ္ ။

ဒီတင္ ေက်ာင္းသားသစ္ေက်ာင္းသားငယ္ေတြက အုိ လက္ေထာက္ဆရာၾကီး ဘာလုိ႔ေက်ာက္တုံးေတြကုိ ေခ်ာက္ထဲပစ္ခ်ရတာပါလဲ ေမးၾကတယ္။ ဘုရားေလာင္းကမေျဖပါဘူး ။ဒါနဲ႔ေက်ာင္းသားေတြလည္း သူတုိ႔ကုိေခါင္းေဆာင္တင္ျပီးလႊတ္လုိက္တဲ႔ လက္ေထာက္ဆရာေတာ႔ ရူးျပီ ေခ်ာက္ၾကီးထဲကုိ ေက်ာက္တုံးေတြပစ္ခ်ေနတယ္ ဟု ဒိသာပါေမာက္ဆရာၾကီးဆီ အျမန္ျပန္ျပီး သတင္းပုိ႔ၾကတာေပါ႔ ။

ဒီတင္ ဆရာၾကီးကုိယ္တုိင္လုိက္လာျပီး " ေကာရ႑ိယ မင္းရူးေနသလား ဒီေလာက္နက္တဲ႔ေခ်ာက္ၾကီးထဲ ေက်ာက္တုံးေတြဘာလုိ႔ပစ္ခ်ေနရပါသလဲ "လုိ႔ေမးေတာ႔ "ေျမျပင္ကုိ အညီညွိခ်င္လုိ႔ လုပ္တာ"လုိ႔ ျပန္ေျဖတာေပါ႔ ။

ဒီိတင္ဆရာၾကီးက လုံး၀မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အသက္ဆုံးတုိင္ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ခ်ိဳင္႔၀ွမ္းေတာေတာင္ေတြနဲ႔ မညီညာတဲ႔ကမၻာေျမကုိ ဘယ္လုိမွ အညီညွိလုိ႔ရမွာလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပ တာေပါ႔ ။ ဒီေတာ႔မွဘုရားေလာင္းက

“ ဟုတ္ပါျပီဆရာၾကီး မညီညာတဲ႔ေျမျပင္တစ္ခုလုံးကုိ အညီညွိမယ္ဆုိျပိး လုပ္ေနသူအား အက်ိဳးမဲ႔အခ်ိန္ေတြကုိျဖဳန္းေနသူဆုိရင္ ဆရာၾကီးလည္း အယူအမ်ဳိး အျမင္အေထြေထြရွိၾကတဲ႔ လူေတြအားလုံးကုိ သီလေစာင္႔ခုိင္းေနတာဟာလည္း မျဖစ္ႏုိင္တဲ႔အရာတစ္ခုလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။

ေလာကမွာ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားသာ သူ႔အသက္သတ္ျခင္းစတဲ႔ ဒုစရုိက္မွူေတြကုိ ကဲ႔ရဲ႕ၾကတယ္ဆရာၾကီး အသားမၾကိဳက္သူက အသားေရွာင္ေပသည္႔ အသားၾကိဳက္သူေတြက အသားပဲ လုုိက္ရွာေနၾကမွာပဲ ဒီေတာ႔ လူသားအားလုံးကုိ သီလ၀ႏၱျဖစ္ေစဖုိ႔ေတာ႔ မလြယ္ကူပါဘူး…

က်ေနာ္လည္း အက်ိဳးမရွိတဲ႔ ေျမျပင္တစ္ခုလုံးကုိအညီညွိမယ္႔ ပေရာဂ်က္စီမံကိန္းၾကီးကုိခုပဲရပ္လုိက္ပါ႔မယ္။ ဆရာသခင္လည္း ဒီေန႔ကစျပီး ျမင္ျမင္သမွ် သီလလုိက္ေပး မေနပဲ သူတုိ႔ကတကယ္ပင္ လုိလုိခ်င္ခ်င္သီလလုိခ်င္မွ ေပးတာအေကာင္းဆုံးပါပဲ"
(တသၼာ ဒိ႒ဒိ႒ာနံ သီလံ အဒတြာ ယာစႏၲာနေညဝ ေဒဟိ) “လုိ႔ ဆရာကို အက်ိဳးေၾကာင္းျပျပီး ဆုံးမၾသ၀ါဒေပးရတာေပါ႔ ။

ဒီေတာ႔မွ ဆရာၾကီးလည္း ေကာရ႑ိယရဲ႕ ပညာပါလွတဲ႔ ဆုံးမစကားကုိၾကားရျပီး ထုိအတုိင္းပင္ သီလလုိခ်င္သူမ်ားကုိ သီလေပးေတာ႔တယ္။ အဆုံးမလုိခ်င္လုိ႔ လာေရာက္ေတာင္းဆုိေလွ်ာက္ထား သူမ်ားကုိသာ ဆုံးမၾသ၀ါဒေပးေတာ႔တယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ။

မိမိအပါအ၀င္ စာရွုသူမ်ားလည္း ထုိဒိသာပါေမာက္ဆရာၾကီး ႏွင္ႏွင္ပါပဲ ။ ကုိယ္သိတာတတ္တာေလးကုိေတာ႔ ၀င္၀င္ျပီး အၾကံေပးခ်င္ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ တစ္ဖက္က မနာယူဘူး ကုိယ္ေျပာသလုိျဖစ္မလာဘူး ဆုိျပန္ေတာ႔ “ငါေျပာတာ သူ႔ဖုိ႔ပဲကြာ၊ ငါ႔ဖုိ႔တစ္ျပားသားမွမပါပါဘူး၊ ဒါေတာင္မလုိက္နာခ်င္ဘူး” လုိ႔ ေဒါမနႆျဖစ္ၾကရျပန္ တာပါပဲ။

ကုသုိလ္ေစတနာနဲ႔ သြန္သင္ဆုံးမရင္း အကုသုိလ္ေဒါမနႆေ၀ဒနာျဖစ္ရတာကေတာ႔ သိပ္မေကာင္းလွပါဘူး။

ဒါ႔ေၾကာင္႔ အရွင္သာရိပုတ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အဆုံးမၾသ၀ါဒေပးခဲ႔တဲ႔ ေကာရ႑ိယ ဇာတ္ထဲကလုိ ေကာင္းေပမယ္႔ ၾကိဳက္မွ ၾကိဳက္ေပမယ္႔ လုိက္နာမွ ဆုံးမရမယ္ ၊ ကုိယ္က်င္႔သီလကုိ တန္ဖုိးထားျပီး ေစာင္႔ထိန္းခ်င္တဲ႔သူကုိသာ က်င္႔၀တ္စည္းကမ္းဆုိတဲ႔ သီလကုိ ေျပာျပေပးတဲ႔ နည္းစံနစ္သာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ လုိ႔ ဆုိလုိက္ပါရေစ

မူရင္းပိုစ့္ - လကၤာအရွင္(မုံရြာ)

[Unicode]
(ကောင်းပေမယ့် ကြိုက်မှ ကြိုက်ပေမယ့် လိုက်နာမှ ဆုံးမရမယ်)

ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးရဲ့ လက်ျာရံကိုယ်တော်ကြီးကို ဓမ္မသေနာပတိ ၊တရားစစ်သူကြီးလို့ တင်စားခေါ်ဝေါ်ကြပါတယ် ။ အရှင်သာရိပုတ္တရာက ညာဏ်ကြီးလွန်းတော်မူတော့ ဘုရားရှင်အလိုတော် ကျန ပြည့်ဝအောင်လည်း ဟောတော်မူနိုင်ပေတာကိုး။

ဘုရားရှင်က နေ့ညဥ့်မပြတ် ရဟန်းပရိတ်သတ် ၊လူပရိတ်သတ်တို့ကို တရားဟောကြား ဆုံးမတော်မူရသည်ဖြစ်ရာ တစ်ခါတရံ ခါးနာညောင်းညာတဲ့ဝေဒနာ ဖြစ်ပေါ်လာပါက အရှင်သာရိပုတ္တရာကို ဆက်လက်ဟောကြား ခိုင်းတော်မူလေ့ရှိပါတယ်။

ဒသကနိပါတ် ယမကဝဂ် ပထမနလကပါနသုတ်မှာလည်း ညတရားဟောရင်း ခါးနာတော်မူသဖြင့်
“သာရိပုတြာ ရဟန်းသံဃာ သည် ထိုင်းမှိုင်းမှု 'ထိနမိဒ္ဓ'ကင်း၏။ သာရိပုတြာ ရဟန်းတို့အား တရားစကားသည် သင့်ဉာဏ်၌ ထင်စေ လော့၊ ငါ၏ ကျောက်ကုန်းသည် ညောင်းညာ၏၊ ငါသည် ထိုကျောက်ကုန်းကို ဆန့်ဦးအံ့” ဟု တရားတစ်ပွဲထဲမှာပင် အရှင်သာရိပုတ္တရာအား ဆက်လက်ဟောကြားတော်မူဖို့ တာဝန်ပေးတော်မူခဲ့ပါတယ်။

ထိုသို့ ပညာညာဏ်ကလည်းကြီးကျယ် တရားဟောကလည်းကောင်းလှပေမယ့် ပုဂ္ဂလဇ္ဈာသယဆိုတဲ့ တရားနာယူသူတို့ရဲ့ အလိုအကြိုက်နဲ့ စရိုက်သဘာဝကိုကျတော့ အရှင်သာရိပုတ္တရာထည့်မတွက်မိဘူးလေ။

အစားအသောက်အရသာမှာ တစ်ချို့လူတွေက အချိုကြိုက်သလို ၊တစ်ချို့သူတွေကျ အလေးအငံ ကို နှစ်သက်ကြတာမလား။ တရားနာယူမှတ်သားရာမှာလည်း တစ်ချို့သူတွေကျ ဒါနအကြောင်း လှူဒါန်းပေးကမ်းမှုနဲ့ စွန့်လွှတ်နိုင်မှုအကြောင်းဟောပြမှသဘောကျတာ။

တစ်ချို့သူတွေကျတော့ သီလတွေကိုယ်ကျင့်သိက္ခာတွေဖောင်ဖောင်ဟောမှအားရတာရှိတယ်။ တစ်ချို့ကျ တရားတစ်ပွဲမှာ ဝိပဿနာတင်ပြီး ကျင့်စဉ်လေးမှချမပြနိုင်ရင် ဒါနကထာသီလကထာကို ဘယ်လောက်ပင် ဘုရားနည်းလမ်းကျ လမ်းညွှန်ပြသော်လည်း အားမရကြဘူးလေ။

ဒီလိုပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့အလိုစရိုက်ကိုလိုက်မဟောနိုင်လို့ ဘုရားရှင်တော်ရဲ့ ဝေဖန်မှုကိုလည်းခံရပြန်ပါရော။
အရှင်သာရိပုတ္တရာရဲ့ ဖြစ်ပုံကတော့ သူ့ထံလာရောက်ဖူးမြှော်သမျှ သာဝကအားလုံးကို အကျင့်သီလပျက်တဲ့ အရက်သမားတွေ လောင်းကစားမက်သူတွေလာလည်း

န ပုပ္ဖဂန္ဓော ပဋိဝါတမေတိ၊ န စန္ဒနံ တဂရမလ’ိကာ ဝါ။
သတဉ္စ ဂန္ဓော ပဋိဝါတမေတိ၊ သဗ္ဗာ ဒိသာ သပ္ပုရိသော ပဝါယတိ။

“ပန်းအနံ့သည် လေညာသို့မသွား၊ စန္ဒကူး၊ တောင်ဇလပ်၊ စံပယ်၊ ကြက်ရုံးစတဲ့ ပန်းတွေရဲ့ အမွှေးရနံ့ဆိုတာ လေညာသို့မသွား၊ သူတော်ကောင်းတို့၏ ကျော်ဇောဂုဏ်သတင်းဆိုတဲ့ အမွှေ့ရနဲ့သာ လေညာသို့သွား၏၊ သူတော်ကောင်းတို့၏ ဂုဏ်သတင်းသည် အရပ်မျက်နှာ အားလုံးတို့သို့ ပျံ့နှံ့မွှေးကြိုင်တယ်”
………………………………………………

စန္ဒနံ တဂရံ ဝါပိ၊ ဥပ္ပလံ အထ ဝဿိကီ။
ဧတေသံ ဂန္ဓဇာတာနံ၊ သီလဂန္ဓော အနုတ္တရော။

“စန္ဒကူး၊ တောင်ဇလပ်၊ ကြာညိုပန်း၊ မြလေးပန်းစတဲ့ ပန်းနံ့သာတို့ထက် သီလရနံ့ကသာ သာလွန်မြင့်မြတ်တယ်”
…………………………………………

အပ္ပမတ္တော အယံ ဂန္ဓော၊ ယာယံ တဂရစန္ဒနီ။
ယော စ သီလဝတံ ဂန္ဓော၊ ဝါတိ ဒေဝေသု ဥတ္တမော။

“တောင်ဇလပ် စန္ဒကူးပန်းတို့ရနံ့ဆိုတာ ဘာမျှ မပြောပလောက်ဘူး သီလရှိသောသူတို့၏ သီလရှိသူရဲ့ ကျော်စောသတင်းဆိုတဲ့ ဂုဏ်ရနံ့ကသာ ထူးကဲလွန်မြတ် နတ်ပြည်ခြောက်ထပ် ဗြဟ္မာ့ဘုံတိုင် ပျံ့နှံ့တက်တယ်”
…………………………………………

စသဖြင့် သီလရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေကိုသာ လာလာသမျှ တကာတကာမတို့အား ဟောကြားပေးနေပါသတဲ့။ မုဆိုးတံငါလာလည်း “သီလသာစောင့်၊ သီလသာကိုးကွယ်ရာအစစ်ဖြစ်တယ်”စသည်ဟောပြောကာ သီလကိုသာတွင်တွင်စောင့့်ခိုင်းနေပါတယ်။

တကာတကာမတွေကတော့ လက်ျာရံကိုယ်တော်ကြီးကို ကြည်ညိုလေးစားလို့သာ တစ်ထိုင်သီလသဘော ယူလိုက်ကြတာလေ။ ကျောင်းတော်ကပြန်သွားကြသည်နှင့် မိမိတို့လုပ်မြဲ ဒုစရိုက်တွေကို ခွေးမြီးကောက်ကျည်တောက်စွပ်ပမာ ပြန်လုပ်နေကြပြန်ရော

အရှင်သာရိပုတ္တရာကြီးက လူတွေလုပ်ပုံသိရတော့ သူ့လက်ရင်းတပည့်တွေနဲ့စကားပြောရင်း-
" ငါ့ဖြင့်ကွာ လူတွေအပါယ်ဆင်းရဲမှလွတ်ပါစေတော့ဆိုတဲ့စေတနာနဲ့ ဟောလိုက်ပြောလိုက်ရတာ ။မောတာပဲအဖတ်တင်တယ်ဟေ့။ ငါ့ဆီက သီလယူသွားတဲ့သူတွေကလည်း
သီလသာယူတယ် စောင့်ထိန်းမှုမှမလုပ်ကြပဲကိုးကွ”လို့ ငြီးတွားတော်မူတော့

"အရှင်ဘုရား... လူတွေသီလယူသွားကြတယ်ဆိိုတာက တကယ်ကျင့်သုံးဆောက်တည်ဖို့ သူတို့အလိိုဆန္ဒအလျှောက်ယူကြတာမှမဟုတ်ပဲကိုးဘုရား။ တပည့်တော်တို့က သီလရဲ့အကျိုးနဲ့ ဒုစရိုက် အပြစ်တွေလောက်ဟောပြပြသသင့်ကြတယ်လို့ထင်ပါတယ်။ သူတို့ညာဏ်ရှိလို့ အပြစ်ရှိမှန်းသိရင် သူတို့ကိုယ်တိုင်ကို လိုလိုချင်ချင် သီလပေးဖို့လျှောက်ထားလာမယ်ဘုရား ။ အဲလိုလူမျိုးကျမှ သီလကို လုံအောင်စောင့်ထိန်းနိုင်ကြတာပါ။

ခုဟာက ကျောင်းရောက်လာတုန်း ဆရာဘုန်းကြီးက ယမဟံ ဝဒါမိ တံဝဒေထ-ငါဆိုသလိုလိုက်ဆိုဆိုလို့သာ
“မုသာဝါဒါ ဝေရာမဏိ -လိမ်ညာမပြောပါ” လို့လိုက်ဆိုနေတာလေ ။
မုဆိုးတံငါက ‘ပါဏာတိပါတာ ဝေရာမဏိ’ ဆိုပြီး ဘုန်းကြီးရှေ့ကထိုင်ဆိုနေတော့ မုသာဝါဒသဘောတောင် သက်ရောက်နေသေးတယ်ဘုရား ။ သူမရှောင်နိုင်မလိုက်နာနိုင်ပဲနဲ့ အရှင်ဘုရားတို့ကို ရိုသေလေးစား လို့သာ လိုက်ရွတ်ဆိုနေရတာကိုးဘုရား။ အဲလိုခွေးမြှီးကောက် ကျည်တောက်စွပ်မယ့်သူမျိုးကိုတော့ သူတို့အလိုဆန္ဒမပါပဲ သီမမပေးတာ ကောင်းတယ်ဘုရား"လို့ပြန်လည်လျှောက်ထားကြတော့

“အေးကွာ မင်းပေးတဲ့အကြံလည်းမဆိုးလှဘူး” လို့ပြန်မိန့်တော်မူပါသတဲ့။

အရှင်သာရိပုတ္တရာကြီးမှာ တပည့်ကြီးများအကြံပေးလို့ အေး..ဟုသာဆိုလိုက်ရသော်လည်း သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း မလိုက်နာမပြုကျင့်နိုင်ကြတဲ့ တပည့်တကာမတွေကြည့်ပြီး စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေ ပါသတဲ့။

…………………………………………………………

အရှင်သာရိပုတ္တရာကြီးရဲ့ လာလာသမျှကို သူ့မူဝါဒအတိုင်း သီလစောင့်ခိုင်းနေပေမယ့် သူ့တကာတွေကတော့ တစ်ထိုင်သီလသာစောင့်ကြပြီး လုပ်မြဲတိုင်း မုဆိုးတံငါအလုပ်တွေပဲလုပ်နေလို့ စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်နေတယ်ဆိုတဲ့သတင်းက ဘုရားထံတော်သို့ပင် ရောက်ရှိသွားတော့တာပေါ့ ဒီတင်ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးက

“သာရိပုတ္တရာဟာ ယခုနောက်ဆုံးပစ္ဆိမဘဝိကမှာပဲ လူတိုင်းကို သီလစောင့်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူး ဟိုး…သံသရာကျင်လည်ခဲ့စဉ်ဘဝတစ်ခုတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ တွေ့သမျှလူကိုသီလစောင့်ခိုင်းနေလို့ ငါဘုရားဆုံးမခဲ့ရဖူးတယ်”လို့ မိန့်တော်မူလိုက်ပါတယ်။ ရဟန်းေးတာ်များက ဒီဘဝအဖြစ်သနစ်ကိုတော့ တပည့်တော်များသိခဲ့ရပါပြီဘုရား။ ရှေးအတိတ်ကဖြစ်ရပ်ကိုတော့ တပည့်တော်များ မှတ်သားနာယူ ရအောင် ဟောပြတော်မူပါဦး မြတ်စွာဘုရား” လို့ လျှောက်ထားကြတော့မှ ပဉ္စကနိပါတ်က မှ ကောရဏ္ဍိယဇာတ်တော်ကို ထုတ်ဖော်ဟောပြတော်မူခဲ့ပါတယ်။

…………………………………………………..

သံသရာမှာကျင်လည်စဉ် ဘုရားအလောင်းတော်က ကောရဏ္ဍိယ လို့ခေါ်တဲ့ တပည့်အကြီးဆုံးကြီးဖြစ်ပြီး ဒိသာပါမောက်ဆရာကြီးဆီမှာ ပညာသင်ယူနေရတာပေါ့။ အဲဒီဒိသာပါမောက် ဆရာကြီးက အရှင်သာရိပုတ္တရာ အလောင်းတော်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဇာတ်မှာတော့ အရှင်သာရိပုတ္တရာ အလောင်းက ဆရာကြီးဖြစ်ပြီး ဘုရားအလောင်းကတပည့်ကြီးအဖြစ်နဲ့ပညာသင်နေရတာပါ။

အဲဒီဒိသာပါမောက်ဆရာကြီးက စေတနာတွေ တော်စေတတ်စေချင်စိတ်တွေလွန်ကဲတယ်။ နောက်ပြီး ကိုယ်ကျင့်တရားကို အသက်တမျှ တန်ဖိုးထားတဲ့သူလို့ ဆိုပါတယ်။

သူ့ဆီရောက်လာသမျှ လူအားလုံးကိုလည်း မုဆိုးတံငါပါမကျန် သီလကိုသာစောင့်ထိန်းကြဟေ့ သီလမေ၀ သုတာသေယျောလို့ ပြောဟောပြီး သီလစောင့်ခိုင်းလေ့ရှိသတဲ့။

လူတွေကဆရာကြီးရှေ့မှာသာ အားနာပါးနား သီလစောင့်ပါ့မယ် အာမဝန္တာခံသွားခဲ့ကြတာလေ။ အပြင်လည်းရောက်ရော “ဒိသာပါမောက်ဆရာကြီးသာပြောတယ် ဘာမှလည်းနားမလည်ပါဘူးကွာ။ သူ့မှာတော့ ဟုတ်တာပေါ့ကွ။ တပည့်တွေစာသင်ခရတာနဲ့ ဟန်ကျနေတာ တို့ကပညာနဲ့ လုပ်စားရတာမှ မဟုတ်တာပဲ ။ ဖားနှိုက်ငါးနှိုက်ပြီးမှ ထမင်းခွက်ကိုနှိုက်ခွင့်ရတာ။ သူပြောသလိုသာ သီလစောင့်နေလို့ ကတော့ ထမင်းငတ်သေမှာဟေ့ ။တို့ကတော့ အူမတောင့်မှ သီလစောင့်မယ် ၊တကယ်တဲ” လို့ ကွယ်ရာမှာ အတင်းတုတ်ကြတာပေါ့

ဒီအကြောင်းတွေကို ဘုရားလောင်းတပည့်ကြီးကကြားတော့ ဆရာကြီးရဲ့ မှားယွင်းနေတဲ့နည်းစနစ်ကို ပြင်ပြီး အမှန်တိုင်းသိဈေင်တယ် ဒါပေမယ့် ဆရာဆိုတာမျိုးက မင်းထက်သိလို့တတ်လို့ ဆရာလုပ်နေတာပါကွာ အကျိုးရှိမယ့်လမ်းဆိုတာ လည်မြိုကုပ်ပြီး နတ်ပြည်တင်သင့်တင်ရမှာပဲ..လို့ဆိုကာ ခေါင်းမာနေဦးမှာလေ။ ဒါနဲ့ ဆုံးမခွင့်ရမယ့် အခွင့်လမ်းကိုစောင့်နေ ရတော့တာပေါ့ ။

တစ်နေ့မှာတော့ ဆရာကြီးနဲ့တပည့်အားလုံးကို ရွာတစ်ရွာက ပုဏ္ဏားများမန္တာန်ကိုရွတ်အံကြဖို့ ဖိတ်မံလာတယ်။ ဆရာကြီးကလည်း အလုပ်ကိစ္စရှိလို့ ဘုရားလောင်းတပည့်ကြီးနဲ့ အခြားပညာတော်သင် များကိုသာ လွှတ်လိုက်တာပေါ့ ။

လမ်းခရီးအကြားမှာ ခေတ္တအပန်းဖြေ နားနေကြရင်း နက်လှစွာသော ချောက်ကြီးကိုမြင်တော့ ဘုရားအလောင်းတပည့်ကြီးက “အင်း ဒီချောက်ကြီးထဲကို တစ်နေကုန်တစ်နေ့ခမ်း ကျောက်တုံးတွေ ပစ်ချနေလည်း ဘယ်တော့မှပြည့်လာမှာမဟုတ်ဘူး။ ဘယ်သူမှလည်း မပြည့်နိုင်တဲ့ချောက်တွင်းကြီးကို အရူးအပေါအပြောခံပြီး ကျောက်တုံးတွေနဲ့ဖို့နေမှာမဟုတ်ဘူး။

ငါတို့ဒိသာပါမောက်ဆရာကြီးကတော့ ဒီလိုနက်လှတဲ့ချောက်ကြီးကို မြေပြင်နဲ့အညီဖို့မယ်လို့ ကြိုးစားသူကဲ့သို့ သူ့ထံလာလာသမျှကို သီလဖြည့်ကြ သီလဖြည့်ကြဆုံးမနေတယ်။ လူသားအားလုံး သီလဝန္တချည်းဖြစ်ဖို့ မလွယ်ကူဘူးဆိုတာကို ငါပညာပေး ဆုံးမမှတော်မယ်”ဟု အကြံပေါက်ကာ ကျောက်တုံးကြီးများကို တစ်တုံးပြီး တစ်တုံးပစ်ချနေပါတော့တယ် ။

ဒီတင် ကျောင်းသားသစ်ကျောင်းသားငယ်တွေက အို လက်ထောက်ဆရာကြီး ဘာလို့ကျောက်တုံးတွေကို ချောက်ထဲပစ်ချရတာပါလဲ မေးကြတယ်။ ဘုရားလောင်းကမဖြေပါဘူး ။ဒါနဲ့ကျောင်းသားတွေလည်း သူတို့ကိုခေါင်းဆောင်တင်ပြီးလွှတ်လိုက်တဲ့ လက်ထောက်ဆရာတော့ ရူးပြီ ချောက်ကြီးထဲကို ကျောက်တုံးတွေပစ်ချနေတယ် ဟု ဒိသာပါမောက်ဆရာကြီးဆီ အမြန်ပြန်ပြီး သတင်းပို့ကြတာပေါ့ ။

ဒီတင် ဆရာကြီးကိုယ်တိုင်လိုက်လာပြီး " ကောရဏ္ဍိယ မင်းရူးနေသလား ဒီလောက်နက်တဲ့ချောက်ကြီးထဲ ကျောက်တုံးတွေဘာလို့ပစ်ချနေရပါသလဲ "လို့မေးတော့ "မြေပြင်ကို အညီညှိချင်လို့ လုပ်တာ"လို့ ပြန်ဖြေတာပေါ့ ။

ဒီတင်ဆရာကြီးက လုံးဝမဖြစ်နိုင်ကြောင်း အသက်ဆုံးတိုင်ကြိုးစားသော်လည်း ချိုင့်ဝှမ်းတောတောင်တွေနဲ့ မညီညာတဲ့ကမ္ဘာမြေကို ဘယ်လိုမှ အညီညှိလို့ရမှာလည်း မဟုတ်ကြောင်း ပြန်ပြောပြ တာပေါ့ ။ ဒီတော့မှဘုရားလောင်းက

“ ဟုတ်ပါပြီဆရာကြီး မညီညာတဲ့မြေပြင်တစ်ခုလုံးကို အညီညှိမယ်ဆိုပြိး လုပ်နေသူအား အကျိုးမဲ့အချိန်တွေကိုဖြုန်းနေသူဆိုရင် ဆရာကြီးလည်း အယူအမျိုး အမြင်အထွေထွေရှိကြတဲ့ လူတွေအားလုံးကို သီလစောင့်ခိုင်းနေတာဟာလည်း မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာတစ်ခုလို့ ကျနော်မြင်ပါတယ်။

လောကမှာ ပညာရှိသူတော်ကောင်းများသာ သူ့အသက်သတ်ခြင်းစတဲ့ ဒုစရိုက်မှူတွေကို ကဲ့ရဲ့ကြတယ်ဆရာကြီး အသားမကြိုက်သူက အသားရှောင်ပေသည့် အသားကြိုက်သူတွေက အသားပဲ လိုက်ရှာနေကြမှာပဲ ဒီတော့ လူသားအားလုံးကို သီလဝန္တဖြစ်စေဖို့တော့ မလွယ်ကူပါဘူး…

ကျနော်လည်း အကျိုးမရှိတဲ့ မြေပြင်တစ်ခုလုံးကိုအညီညှိမယ့် ပရောဂျက်စီမံကိန်းကြီးကိုခုပဲရပ်လိုက်ပါ့မယ်။ ဆရာသခင်လည်း ဒီနေ့ကစပြီး မြင်မြင်သမျှ သီလလိုက်ပေး မနေပဲ သူတို့ကတကယ်ပင် လိုလိုချင်ချင်သီလလိုချင်မှ ပေးတာအကောင်းဆုံးပါပဲ"
(တသ္မာ ဒိဋ္ဌဒိဋ္ဌာနံ သီလံ အဒတွာ ယာစန္တာနညေဝ ဒေဟိ) “လို့ ဆရာကို အကျိုးကြောင်းပြပြီး ဆုံးမသြဝါဒပေးရတာပေါ့ ။

ဒီတော့မှ ဆရာကြီးလည်း ကောရဏ္ဍိယရဲ့ ပညာပါလှတဲ့ ဆုံးမစကားကိုကြားရပြီး ထိုအတိုင်းပင် သီလလိုချင်သူများကို သီလပေးတော့တယ်။ အဆုံးမလိုချင်လို့ လာရောက်တောင်းဆိုလျှောက်ထား သူများကိုသာ ဆုံးမသြဝါဒပေးတော့တယ် လို့ ဆိုပါတယ်။ ။

မိမိအပါအဝင် စာရှုသူများလည်း ထိုဒိသာပါမောက်ဆရာကြီး နှင်နှင်ပါပဲ ။ ကိုယ်သိတာတတ်တာလေးကိုတော့ ဝင်ဝင်ပြီး အကြံပေးချင် ပြောချင်ဆိုချင် ဖြစ်နေတတ်ကြတယ်။ တစ်ဖက်က မနာယူဘူး ကိုယ်ပြောသလိုဖြစ်မလာဘူး ဆိုပြန်တော့ “ငါပြောတာ သူ့ဖို့ပဲကွာ၊ ငါ့ဖို့တစ်ပြားသားမှမပါပါဘူး၊ ဒါတောင်မလိုက်နာချင်ဘူး” လို့ ဒေါမနဿဖြစ်ကြရပြန် တာပါပဲ။

ကုသိုလ်စေတနာနဲ့ သွန်သင်ဆုံးမရင်း အကုသိုလ်ဒေါမနဿဝေဒနာဖြစ်ရတာကတော့ သိပ်မကောင်းလှပါဘူး။

ဒါ့ကြောင့် အရှင်သာရိပုတ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး အဆုံးမသြဝါဒပေးခဲ့တဲ့ ကောရဏ္ဍိယ ဇာတ်ထဲကလို ကောင်းပေမယ့် ကြိုက်မှ ကြိုက်ပေမယ့် လိုက်နာမှ ဆုံးမရမယ် ၊ ကိုယ်ကျင့်သီလကို တန်ဖိုးထားပြီး စောင့်ထိန်းချင်တဲ့သူကိုသာ ကျင့်ဝတ်စည်းကမ်းဆိုတဲ့ သီလကို ပြောပြပေးတဲ့ နည်းစံနစ်သာ အကောင်းဆုံးပါပဲ လို့ ဆိုလိုက်ပါရစေ

မူရင်းပိုစ့် - လင်္ကာအရှင်(မုံရွာ)