အဘိဓမၼာ သိမွတ္ဖြယ္ (၅၂) (အဘိဓမ္မာ သိမှတ်ဖွယ် (၅၂))

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ အေၾကာင္း သိမွတ္ဖြယ္ (၅၂)

--ဒါနျပဳရာ၌ အထူးမွတ္ဖြယ္--
(အဆက္)

ဒါန- အလႈလုပ္ခဲ့လို႔ ရလာတဲ့ ပစၥည္းကို သံုးစြဲသူဟာ က်မ္းမာဖို႔ ရုပ္အဆင္းလွဖို႔ လိုအပ္သလို ရုပ္နဲ႔ေပါင္းထားတဲ့ စိတ္အလုပ္သမားဟာ စိတ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ပစၥညး္ကို သံုးစြဲဖို႔ လိုအပ္လာျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆြမ္းကပ္တဲ့ ဒါနလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒါနနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပည့္စံုရမယ့္ အခ်က္ေတြ ပါ၀င္ေစရမွာျဖစ္သလို သီလ-ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေရွာင္မႈ ေဆာင္မႈမ်ားကိုပါ ျပည့္စံုေစရမွာ ျဖစ္လို စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ျဖည့္ထားဖို႔ လိုအပ္လာျပန္ပါတယ္။

အလႈလုပ္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ တရားနာဖို႔လဲ မေမ့သင့္ပါဘူး။ တရားနာျခင္းဟာ ဘာ၀နာပါ ၊အကုသိုလ္-မေကာင္းတဲ့စိတ္မ်ား မျဖစ္ေအာင္အားထုတ္ေနတာမို႔ ဘ၀ဟာလည္း ျပည့္စံုသြားပါျပီ။ တရားတာထားတဲ့သူမ်ား တရားသိသူမ်ားသာ တရားကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ႏိုင္မွာပါ။ ဒါဟာလဲ ဘာ၀နာတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ဒါနလုပ္သူဟာ ေၾကာက္လို႔လုပ္တာလဲ မဟုတ္ရသလို အားနာလို႔ လႈရတာလဲ မျဖစ္ေစရပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အထင္ၾကီးခံရေအာင္ သို႔မဟုတ္ အထင္ေသးခံရမွာ စိုးလို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဒါနလုပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒါန ဘာေၾကာင့္လုပ္တယ္ဆိုတာကို မသိႏိုင္ေတာ့တာမို႔ ဒိ႒ိဇုကမၼ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ယၾတာေခ်ျခင္း က်န္းမာေအာင္လႈဒါန္းျခင္းဟာလဲ ဒိ႒ိဇုကမၼ- ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ အယူရွိသူ တစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ဘ၀ဟာလဲ သံသရာလည္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္လည္ခြင့္မရပဲ ေလေတြ႔တဲ့လႈိင္းလို ေကာက္ေကာက္ေကြ႔ေကြ႔ အနိမ့္အျမင့္နဲ႔ သြားရေတာ့တာပါ။ ဘယ္ေတာ့မွလဲ ျပည့္တယ္ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ဆိုတာ မရွိခဲ့လို႔ပါပဲ။

ဒါနတစ္ခု လုပ္ေပမဲ့လို႔ မွန္ကန္တဲ့ အသိရွိခဲ့မယ္ အဲဒီအသိဟာလဲ နိဗၺာန္ကိုသာ ရည္မွန္းတဲ့ ဥာဏ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒါနလုပ္ျခင္းဟာ သီလေဆာက္တည္ျခင္းလဲ ျဖစ္သလို နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ျဖင္း ဘာ၀နာ ပြားေနျခင္းလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒါန တစ္ခုလုပ္တိုင္း အလႈလုပ္တဲ့ အေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြမ်ားကို အသိေပး အမၽွေ၀ဖို႔ လိုအပ္သလို မိတ္ေဆြမ်ားလုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ကိုလဲ ၀မ္းသာတဲ့ စိတ္နဲ႔ သာဓုေခၚႏိုင္စြမ္းရွိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါနလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကည္ႏူးေက်နပ္ေနဖို႔ နိဗၺာန္ကိုရည္မွန္းျပီး ခြဲျခားသိတဲ့ ဥာဏ္ရွိေနဖို႔၊ ျပီးေတာ့ သူမ်ားမခိုင္းပဲ လုပ္တတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒါနေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အက်ိဳးကို ခံစားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ ခံစားႏိုင္ေစဖို႔ ေရွာင္သီလနဲ႔ ေဆာင္သီလမ်ား၊ ၀ီရတီအပါအ၀င္ ကရုဏာ မုဒိတာ ေခၚတဲ့ အပၸမညာ ႏွစ္ပါးပါ၀င္ေစဖို႔ ကိုလဲ မေမ့သင့္ပါဘူး။

စိတ္နဲ႔ေနတဲ့ လူသားမ်ား ပစၥည္းဥစၥာေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ရေလေအာင္ ဓမၼသ၀န- တရားေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားဟာ စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းရာ နိဗၺာန္ကို ရည္ညြန္းေနသလို ဒိ႒ိဇုကမၼ- မွန္ကန္တဲ့ အယူရွိျခင္းတို႔ဟာ ပစၥဳပၸန္မွာလဲ ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္တဲ့ စိတ္နဲ႔ စည္းစိမ္ကို ခံစား စံစားရကာ သံသရာမွလဲ အျမန္လြတ္ေအာင္ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။ အကယ္လို႔ စာဖတ္သူမ်ားဟာလဲ ဒါန- အလွဴတစ္ခါလုပ္တိုင္း ဒီလိုညြန္ၾကားခ်က္မ်ားပါ၀င္ေစကာ လွဴဒါန္းခဲ့ပါက ဘုရားစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ား ေရာက္ရာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ဟာ လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ရင္ မွန္ကန္တဲ့အသိဥာဏ္နဲ႔ ဒါနလုပ္ဖို႔ပါပဲ။

အမွာ။ ေသာမနသ သဟဂတံ (စိတ္ပါ)၊ ဥာဏ သမၸယုတၱံ (ဥာဏ္ယွဥ္)၊ အ သခၤါရိက (သူမ်ားမခိုင္း) ဆိုတဲ့ စိတ္ပိုင္းလာ မဟာကုသိုလ္စိတ္၊ သဒၶါစတဲ့ ေသာဘနေစတသိတ္မ်ား၊ အထူးအားျဖင့္ ၀ိရတီ၊ အပၸမညာ၊ ပညာ ေစတသိတ္မ်ားနဲ႔ ၀ီထိမုတ္ပိုင္းလာ ပုညၾကိယာ၀တၱဳ (၁၀) ပါးကို အသိတိုးပြားေစလိုတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ ေသာဘနေစတသိတ္ကို ရွင္းျပတုန္း အခြင့္ၾကံဳခိုက္ အသိေပးလိုက္ရျခင္းပါ။

[ပညာပါရမီ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥာဏ၀ရ ေရးသားျပဳစုေသာ အဘိဓမၼာပိုခ်ခ်က္မ်ားမွ]

[Unicode]
အဘိဓမ္မာတရားတော် အကြောင်း သိမှတ်ဖွယ် (၅၂)

--ဒါနပြုရာ၌ အထူးမှတ်ဖွယ်--
(အဆက်)

ဒါန- အလှုလုပ်ခဲ့လို့ ရလာတဲ့ ပစ္စည်းကို သုံးစွဲသူဟာ ကျမ်းမာဖို့ ရုပ်အဆင်းလှဖို့ လိုအပ်သလို ရုပ်နဲ့ပေါင်းထားတဲ့ စိတ်အလုပ်သမားဟာ စိတ်အေးချမ်းစွာနဲ့ ပစ္စည်းကို သုံးစွဲဖို့ လိုအပ်လာပြန်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဆွမ်းကပ်တဲ့ ဒါနလုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ဒါနနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ပြည့်စုံရမယ့် အချက်တွေ ပါဝင်စေရမှာဖြစ်သလို သီလ-ကိုယ်ကျင့်တရားနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ရှောင်မှု ဆောင်မှုများကိုပါ ပြည့်စုံစေရမှာ ဖြစ်လို စိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုကို ဖြည့်ထားဖို့ လိုအပ်လာပြန်ပါတယ်။

အလှုလုပ်ပြီးတဲ့ အချိန် တရားနာဖို့လဲ မမေ့သင့်ပါဘူး။ တရားနာခြင်းဟာ ဘာဝနာပါ ၊အကုသိုလ်-မကောင်းတဲ့စိတ်များ မဖြစ်အောင်အားထုတ်နေတာမို့ ဘဝဟာလည်း ပြည့်စုံသွားပါပြီ။ တရားတာထားတဲ့သူများ တရားသိသူများသာ တရားကို ဆွေးနွေးတိုင်ပင်နိုင်မှာပါ။ ဒါဟာလဲ ဘာဝနာတစ်မျိုးပါပဲ။ ပြီးတော့ ဒါနလုပ်သူဟာ ကြောက်လို့လုပ်တာလဲ မဟုတ်ရသလို အားနာလို့ လှုရတာလဲ မဖြစ်စေရပါဘူး။ ဒါ့အပြင် အထင်ကြီးခံရအောင် သို့မဟုတ် အထင်သေးခံရမှာ စိုးလို့ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ဒါနလုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒါန ဘာကြောင့်လုပ်တယ်ဆိုတာကို မသိနိုင်တော့တာမို့ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ မဖြစ်တော့ပါဘူး။ ယတြာချေခြင်း ကျန်းမာအောင်လှုဒါန်းခြင်းဟာလဲ ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ- ဖြောင့်မတ်မှန်ကန်တဲ့ အယူရှိသူ တစ်ယောက် မဖြစ်နိုင်တာမို့ ဘဝဟာလဲ သံသရာလည်ရတဲ့ အချိန်မှာ ဖြောင့်ဖြောင့်လည်ခွင့်မရပဲ လေတွေ့တဲ့လှိုင်းလို ကောက်ကောက်ကွေ့ကွေ့ အနိမ့်အမြင့်နဲ့ သွားရတော့တာပါ။ ဘယ်တော့မှလဲ ပြည့်တယ်ဆိုတာ ရှိလာမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါဟာ ပြည့်အောင် ဖြည့်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်ဆိုတာ မရှိခဲ့လို့ပါပဲ။

ဒါနတစ်ခု လုပ်ပေမဲ့လို့ မှန်ကန်တဲ့ အသိရှိခဲ့မယ် အဲဒီအသိဟာလဲ နိဗ္ဗာန်ကိုသာ ရည်မှန်းတဲ့ ဉာဏ်ဖြစ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒါနလုပ်ခြင်းဟာ သီလဆောက်တည်ခြင်းလဲ ဖြစ်သလို နိဗ္ဗာန်ရောက်အောင် အားထုတ်ဖြင်း ဘာဝနာ ပွားနေခြင်းလဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဒါန တစ်ခုလုပ်တိုင်း အလှုလုပ်တဲ့ အကြောင်းကို မိတ်ဆွေများကို အသိပေး အမျှဝေဖို့ လိုအပ်သလို မိတ်ဆွေများလုပ်တဲ့ ကုသိုလ်ကိုလဲ ဝမ်းသာတဲ့ စိတ်နဲ့ သာဓုခေါ်နိုင်စွမ်းရှိဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဒါနလုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ကြည်နူးကျေနပ်နေဖို့ နိဗ္ဗာန်ကိုရည်မှန်းပြီး ခွဲခြားသိတဲ့ ဉာဏ်ရှိနေဖို့၊ ပြီးတော့ သူများမခိုင်းပဲ လုပ်တတ်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဒါနကြောင့် ရလာတဲ့ အကျိုးကို ခံစားတဲ့အချိန်မှာ အေးချမ်းစွာ ခံစားနိုင်စေဖို့ ရှောင်သီလနဲ့ ဆောင်သီလများ၊ ဝီရတီအပါအဝင် ကရုဏာ မုဒိတာ ခေါ်တဲ့ အပ္ပမညာ နှစ်ပါးပါဝင်စေဖို့ ကိုလဲ မမေ့သင့်ပါဘူး။

စိတ်နဲ့နေတဲ့ လူသားများ ပစ္စည်းဥစ္စာကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်ရလေအောင် ဓမ္မသဝန- တရားဆွေးနွေးခြင်းများဟာ စိတ်ငြိမ်းချမ်းရာ နိဗ္ဗာန်ကို ရည်ညွန်းနေသလို ဒိဋ္ဌိဇုကမ္မ- မှန်ကန်တဲ့ အယူရှိခြင်းတို့ဟာ ပစ္စုပ္ပန်မှာလဲ အေးချမ်းငြိမ်သက်တဲ့ စိတ်နဲ့ စည်းစိမ်ကို ခံစား စံစားရကာ သံသရာမှလဲ အမြန်လွတ်အောင် ကူညီပေးနိုင်ပါတယ်။ အကယ်လို့ စာဖတ်သူများဟာလဲ ဒါန- အလှူတစ်ခါလုပ်တိုင်း ဒီလိုညွန်ကြားချက်များပါဝင်စေကာ လှူဒါန်းခဲ့ပါက ဘုရားစတဲ့ သူတော်ကောင်းကြီးများ ရောက်ရာဖြစ်တဲ့ နိဗ္ဗာန်ဟာ လက်တစ်ကမ်းမှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာကို ယုံကြည်ရင် မှန်ကန်တဲ့အသိဉာဏ်နဲ့ ဒါနလုပ်ဖို့ပါပဲ။

အမှာ။ သောမနသ သဟဂတံ (စိတ်ပါ)၊ ဉာဏ သမ္ပယုတ္တံ (ဉာဏ်ယှဉ်)၊ အ သင်္ခါရိက (သူများမခိုင်း) ဆိုတဲ့ စိတ်ပိုင်းလာ မဟာကုသိုလ်စိတ်၊ သဒ္ဓါစတဲ့ သောဘနစေတသိတ်များ၊ အထူးအားဖြင့် ဝိရတီ၊ အပ္ပမညာ၊ ပညာ စေတသိတ်များနဲ့ ဝီထိမုတ်ပိုင်းလာ ပုညကြိယာဝတ္တု (၁၀) ပါးကို အသိတိုးပွားစေလိုတဲ့ ဆန္ဒနဲ့ သောဘနစေတသိတ်ကို ရှင်းပြတုန်း အခွင့်ကြုံခိုက် အသိပေးလိုက်ရခြင်းပါ။

[ပညာပါရမီ ဆရာတော် အရှင်ဉာဏဝရ ရေးသားပြုစုသော အဘိဓမ္မာပိုချချက်များမှ]