အဘိဓမၼာ သိမွတ္ဖြယ္ (၅၁) (အဘိဓမ္မာ သိမှတ်ဖွယ် (၅၁))

[Zawgyi]

အဘိဓမၼာတရားေတာ္ အေၾကာင္း သိမွတ္ဖြယ္ (၅၁)

--ဒါနျပဳရာ၌ အထူးမွတ္ဖြယ္--
(အဆက္)

ကိုယ္က်င့္တရားဟာ ေရွာင္ရံုသက္သက္န႔ဲ မျဖစ္ေသးတာမို႔ ေဆာင္ဖို႔လိုအပ္တယ္ဆိုတာကို သိျပီးျဖစ္မွပါ။ ဒါေပမဲ့ က်န္ေနေသးတဲ့ ေဆာင္စရာ (၂)ခုကိုပါ သိထားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကေတာ့ (၁)ကရုဏာ -သနားၾကင္နာမႈနဲ႔ (၂) မုဒိတာ -၀မ္းေျမာက္မႈပါရွိဖို႔ လိုအပ္လာပါျပီ။

ဒါနလုပ္တဲ့ ဒါနအရွင္တစ္ေယာက္ဟာ ဒါနလုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ထက္ ျမတ္သူကိုယ့္တန္းတူသူမ်ားကို ဖိတ္ေခၚျပီး လႈဒါန္းတဲ့အခါ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးေနတာကို မုဒိတာလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္တဲ့သူနဲ႔ တန္းတူသူအေပၚမွာ မုဒိတာထားႏိုင္ေပမယ့္ အလႈလုပ္တုန္းမွာ ကိုယ့္ ေအာက္လူ နိမ့္က်သူမ်ား လာေရာက္အလႈခံက လႈဒါန္းႏိုင္တာဟာ ကရုဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ မုဒိတာနဲ႔ ကရုဏာရဲ႕ အက်ိဳးကို ခံစားရမယ္အခ်ိန္က ကိုယ္ၾကီးပြားေလေလ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က ၀မ္းသာေလေလ ၾကည္ႏူးေလေလပါပဲ။ ျပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္တထက္လူ ရာထူးရွိသူမ်ားရဲ႕ ၾကည့္ရႈ႕ေစာင္မမႈကို ခံရမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဖ်က္မဲ့သူမ်ားမဟုတ္ပဲ တည့္ေပးမဲ့သူ ထည့္ေပးမဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါဟာ ေဆာင္စရာ ကိုယ္က်င့္တရားကို ျဖည့္ျဖစ္ေအာင္ျဖည့္ခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးပါ။

သီလမွာျဖစ္စရာ က်င့္စရာက မကုန္ေသးပါဘူး။ သီလရဲ႔ အဆက္အႏြယ္ျဖစ္တဲ့ အပစာယန-ရိုရိုေသေသ လႈဒါန္းေပးကမ္းျခင္း ဆိုတာကိုပါ ထည့္သြင္းဖို႔ လိုအပ္ပါေသးတယ္။ ဒီလိုထပ္ျဖည့္လိုက္တဲ့ အတြက္ ဒါနအက်ိဳးေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလာတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွာ ပစၥည္းဥစၥာ စာရင္းမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မမွန္မကန္လုပ္သူ မရွိေတာ့သလို အိမ္သူအိမသားနဲ႔ အလုပ္သမားမ်ား ပတ္၀န္းက်င္ရွိသူမ်ားက ရိုေသေလးစားသလို ေက်ာ္ေစာသတင္းမ်ားကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရပါတယ္။ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါနက အက်ိဳးေပးျပီဆိုရင္ အရြယ္မေရြးေတာ့ပါဘူး။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားသူ ေလးစားခံရသူ ခ်မ္းသာသူမ်ားကို ေတြ႔ဖူးၾကားဖူးၾကမွာပါ။

သီလ- ကုိယ္က်င့္တရားထဲမွာ ေနာက္ဆံုး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥ- ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးျခင္း အကူအညီေပးျခင္းဆိုတာ ကိုလဲ ပါ၀င္ေစဖို႔ မေမ့ပါနဲ႕။ အလႈရွင္ပဲဆိုျပီၤး ပန္ကန္ေဆး အမိႈက္လွဲ စတဲ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္မ်ားကို ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ထားတာ မရွိဘူးဆိုရင္ ဘ၀မွာၾကီးပြားေအာင္ လုပ္ရျပီဆိုရင္ ၾကီးပြားႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးရွိေပမယ့္ ကူသူမရွိပဲ ကိုယ္တိုင္ပဲ ရေအာင္ ရုန္းကန္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳရတတ္ျပန္ပါတယ္။

-ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။

[ပညာပါရမီ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥာဏ၀ရ ေရးသားျပဳစုေသာ အဘိဓမၼာပိုခ်ခ်က္မ်ားမွ]

[Unicode]
အဘိဓမ္မာတရားတော် အကြောင်း သိမှတ်ဖွယ် (၅၁)

--ဒါနပြုရာ၌ အထူးမှတ်ဖွယ်--
(အဆက်)

ကိုယ်ကျင့်တရားဟာ ရှောင်ရုံသက်သက်နဲ့ မဖြစ်သေးတာမို့ ဆောင်ဖို့လိုအပ်တယ်ဆိုတာကို သိပြီးဖြစ်မှပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျန်နေသေးတဲ့ ဆောင်စရာ (၂)ခုကိုပါ သိထားရပါလိမ့်မယ်။ ဒါတွေကတော့ (၁)ကရုဏာ -သနားကြင်နာမှုနဲ့ (၂) မုဒိတာ -ဝမ်းမြောက်မှုပါရှိဖို့ လိုအပ်လာပါပြီ။

ဒါနလုပ်တဲ့ ဒါနအရှင်တစ်ယောက်ဟာ ဒါနလုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ့်ထက် မြတ်သူကိုယ့်တန်းတူသူများကို ဖိတ်ခေါ်ပြီး လှုဒါန်းတဲ့အခါ ဝမ်းသာကြည်နူးနေတာကို မုဒိတာလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်တဲ့သူနဲ့ တန်းတူသူအပေါ်မှာ မုဒိတာထားနိုင်ပေမယ့် အလှုလုပ်တုန်းမှာ ကိုယ့် အောက်လူ နိမ့်ကျသူများ လာရောက်အလှုခံက လှုဒါန်းနိုင်တာဟာ ကရုဏာ ဖြစ်ပါတယ်။ မုဒိတာနဲ့ ကရုဏာရဲ့ အကျိုးကို ခံစားရမယ်အချိန်က ကိုယ်ကြီးပွားလေလေ အပေါင်းအသင်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ဝမ်းသာလေလေ ကြည်နူးလေလေပါပဲ။ ပြီးတော့ အလုပ်လုပ်တဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ့်တထက်လူ ရာထူးရှိသူများရဲ့ ကြည့်ရှု့စောင်မမှုကို ခံရမှာ အမှန်ပါပဲ။ ဖျက်မဲ့သူများမဟုတ်ပဲ တည့်ပေးမဲ့သူ ထည့်ပေးမဲ့သူများသာ ဖြစ်လာပါတယ်။ ဒါဟာ ဆောင်စရာ ကိုယ်ကျင့်တရားကို ဖြည့်ဖြစ်အောင်ဖြည့်ခဲ့တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးပါ။

သီလမှာဖြစ်စရာ ကျင့်စရာက မကုန်သေးပါဘူး။ သီလရဲ့ အဆက်အနွယ်ဖြစ်တဲ့ အပစာယန-ရိုရိုသေသေ လှုဒါန်းပေးကမ်းခြင်း ဆိုတာကိုပါ ထည့်သွင်းဖို့ လိုအပ်ပါသေးတယ်။ ဒီလိုထပ်ဖြည့်လိုက်တဲ့ အတွက် ဒါနအကျိုးကြောင့် ချမ်းသာလာတဲ့သူ တစ်ယောက်မှာ ပစ္စည်းဥစ္စာ စာရင်းများနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မမှန်မကန်လုပ်သူ မရှိတော့သလို အိမ်သူအိမသားနဲ့ အလုပ်သမားများ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသူများက ရိုသေလေးစားသလို ကျော်စောသတင်းများကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရပါတယ်။ လုပ်ခဲ့တဲ့ ဒါနက အကျိုးပေးပြီဆိုရင် အရွယ်မရွေးတော့ပါဘူး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကျော်ကြားသူ လေးစားခံရသူ ချမ်းသာသူများကို တွေ့ဖူးကြားဖူးကြမှာပါ။

သီလ- ကိုယ်ကျင့်တရားထဲမှာ နောက်ဆုံး တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ဝေယျာဝစ္စ- ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးခြင်း အကူအညီပေးခြင်းဆိုတာ ကိုလဲ ပါဝင်စေဖို့ မမေ့ပါနဲ့။ အလှုရှင်ပဲဆိုပြီၤး ပန်ကန်ဆေး အမှိုက်လှဲ စတဲ့ ဝေယျာဝစ္စကုသိုလ်များကို ပါဝင်လုပ်ကိုင်ထားတာ မရှိဘူးဆိုရင် ဘဝမှာကြီးပွားအောင် လုပ်ရပြီဆိုရင် ကြီးပွားနိုင်တဲ့ အရည်အသွေးရှိပေမယ့် ကူသူမရှိပဲ ကိုယ်တိုင်ပဲ ရအောင် ရုန်းကန်ရတဲ့ အခြေအနေမျိုးနဲ့ ကြုံရတတ်ပြန်ပါတယ်။

-ဆက်လက်ဖေါ်ပြပါမည်။

[ပညာပါရမီ ဆရာတော် အရှင်ဉာဏဝရ ရေးသားပြုစုသော အဘိဓမ္မာပိုချချက်များမှ]